Юлія атрымала адукацыю псіхолага, але яе не бралі на працу з-за інваліднасці.
У дабрачыннай каталіцкай місіі «Карытас-Міласэрнасць» з'явіўся новы выдатны і незвычайны супрацоўнік - псіхолаг Юлія Чыкунова. Дзіўна: Юлія з дзяцінства мае інваліднасць па цэрэбральным паралічу, але смела ідзе наперад, пераадольвае ўсе перашкоды з усмешкай, а цяпер - і сама дапамагае хворым дзецям.
З «Карытас-Міласэрнасць» дзяўчыну пазнаёміў пробашч Рымска-каталіцкай парафіі «Нараджэння Маці Божай» ксёндз Славамір Ласкоўскі. Дзякуючы яго ідэі ў Юліі спраўдзілася мара дапамагаць людзям, а ў першую чаргу - дзецям і маладым людзям з Дзіцячай вёскі ( «Гомельскі дом-інтэрнат для дзяцей-інвалідаў з асаблівасцямі псіха-фізічнага развіцця»), дзе яна спачатку паспяхова працавала псіхолагам.
- Колькі сябе памятаю, заўсёды хацела дапамагаць людзям. У дзяцінстве хацела стаць лекарам, а потым юрыстам. У падлеткавым узросце ў мяне ўзніклі пытанні, на якія я самастойна не магла знайсці адказы. Я стала чытаць псіхалагічную літаратуру, пазнаёмілася з псіхолагамі і закахалася ў псіхалогію. У мяне з'явілася мара стаць прафесійным псіхолагам і дапамагаць людзям, асабліва такім як я, гэта значыць маючым якія-небудзь абмежаванні, - распавядае Юлія. - Я стала цвёрда ісці да вызначанай мэты. Паступіла ў ГДУ імя Ф. Скарыны на завочны факультэт псіхалогіі. Гэта былі незабыўныя шэсць гадоў у маім жыцці. За гады навучання я набыла новыя веды, верных сяброў, ўзрушаючых выкладчыкаў, якія сапраўды гараць сваёй прафесіяй. Але былі і свае складанасці: неразуменне, нявер'е, сумніў, непавага з боку некаторых выкладчыкаў ... Былі слёзы, засмучэнне, шкадаванне. Я вельмі рада, што Бог заўсёды даваў мне веру і любоў, веру ў заўтрашні дзень і ў тое, што знойдуцца ў ва мне сілы пераадольваць свае страхі, комплексы і няўпэўненасць - дзякуючы бязмернай любові да навакольнай рэчаіснасці, нястомнай цікавасці да жыцця і да таго, што будзе заўтра !
Пасля заканчэння ВНУ наступіў найцяжэйшы год у жыцці Юліі:
- Я не магла знайсці працу. Ніхто не хацеў браць мяне, інваліда 2 групы. Ад усіх я чула адно і тое ж: "Вы ж інвалід ...». Як быццам інваліднасць - гэта прысуд. Але я хачу сказаць, што гэта не прысуд, гэта ўсяго толькі фізічная асаблівасць, па якой я адрозніваюся ад іншых. Але я, гэтак жа як і іншыя, звычайны чалавек, звычайная дзяўчына, якая хоча прынесці карысць іншым. Гэта быў вельмі доўгі год. Але потым чароўным чынам у маім жыцці наступілі перамены. Выпадковая сустрэча, затым яшчэ адна, якія цалкам перавярнулі маё жыццё, і прымусілі паглядзець на ўсе пад іншым ракурсам. Я пазнаёмілася з выдатным, прамяністым, добрым ксяндзом Славамірам, які прыняў мяне, такой, якая я ёсць. Я распавяла яму пра тое, што не магу знайсці працу, што я ў адчаі. Ад яго я даведалася пра Дзіцячую Вёску і дабрачынную каталіцкую Місію "Карытас-Міласэрнасць".
Неўзабаве Юля пазнаёмілася з камандай «Карытас-Міласэрнасць»:
- Мяне прынялі, як у сям'ю. Я не забуду ніколі першую сустрэчу ў офісе за круглым сталом, дзе былі ксёндз Славамір, Валянціна Казлова, Аліна Прыходзька, сёстры Каміла і Шымона. Усе былі вельмі адкрыты і рады мне. Мяне яшчэ так ніхто не прымаў. Затым рушылі ўслед амаль два месяцы валанцёрства ў Дзіцячай Вёсцы, дзе я вучылася, галоўным чынам, у сясцёр, як паводзіць сябе з дзецьмі. Я вельмі палюбіла і прывязалася да дзяцей.
Юлія ўдзячная адміністрацыі дома-інтэрната за неверагодны рознабаковы вопыт. За час працы ў «Карытас-Міласэрнасць» яна ўжо паспела пабываць на семінары ў Мінску, а неўзабаве спадзяецца атрымаць вопыт і веды ад прафесійных псіхолагаў у лагеры для дзяцей з асаблівасцямі ў Вільні. Юлія дзякуе Дабрачыннаму каталіцкаму таварыству «Карытас-Міласэрнасць» за падтрымку, разуменне, любоў і асабісты прыклад.
Дзяўчына звяртаецца да ўсіх і асабліва да тых людзей, якія маюць фізічныя абмежаванні:
- Не бойцеся, перамагайце свой страх нават праз "не магу"! Вы зможаце, калі ёсць тое, да чаго вы імкнёцеся. Стаўце мэты і атрымаеце вынікі. Жывіце, радуйцеся гэтым жыцці. А калі будзе зусім дрэнна, азірніцеся вакол сябе, і вы знойдзеце прыгажосць ва ўсім, што вас атачае. Верце! І ўсё збудзецца. Вера праз шторм праводзіць караблі. Любіце! Каханне перамагае ўсё. І гэта праверана на асабістым вопыце!
Дарэчы, «Карытас-Міласэрнасць» аказвала дапамогу дашкольнай установе адукацыі "Яслі-сад № 22 г. Гомеля» умацавала яе матэрыяльна-тэхнічную базу. У гэтым садку ўжо больш за 10 гадоў вядзецца праца па інтэграцыі дзяцей з асаблівасцямі развіцця. Нядаўна для садка купілі кампутары і метадычныя матэрыялы для працы спецыялістаў з дзецьмі і іх бацькамі, асабліва ў інтэграваных групах. На адной з сустрэч у садку выступіла Юлія Чыкунова - яе словы асабліва кранулі бацькоў і спецыялістаў, бо дзяўчына сваім прыкладам паказала, што няма нічога немагчымага, што нягледзячы на шматлікія цяжкасці і крыўды, жыццё дорыць веру, надзею і любоў. Пасля таго, як Юлія расказала пра сябе і пра свой вопыт, многія бацькі дзяцей з асаблівасцямі ў развіцці пачалі раскрывацца і расказваць адкрыта пра свае цяжкасці.
Матэрыял сайту katolik-gomel.by
