Як правільна паводзіць сябе з дзіцём, над якім было здзейснена насілле, і дапамагчы яму справіцца з траўмай? Прапануем Вашай увазе парады адносна выхаду з крызіснай сітуацыі.
1. Не панікуйце, паспрабуйце заставацца спакойнымі, паводзьце сябе натуральна, старайцеся стрымаць свой гнеў звязаны з тым, што здарылася. Не думайце, што дзіця абавязкова будзе ненавідзець свайго крыўдзіцеля, так як ім можа апынуцца член сям’і ці блізкі чалавек. Калі вы пакажыце гнеў, у дзіця можа з’явіцца пачуццё віны, яго і без таго цяжкі стан можа пагоршыцца.
2. Цярпліва адказвайце на пытанні і рассейвайце трывогі дзіцяці. Пераканайце, што яно нічога дрэннага не зрабіла і што гэта не яго віна, супакойце і падтрымайце словамі кшталту: «Добра, што ты мне сказаў(-ла)», «Ты правільна зрабіў(-ла).» Ты ў гэтым не вінаваты(-ая) «Не ты адзін/адна трапіў(-ла) у такую сітуацыю, гэта здараецца з іншымі дзецьмі», «Бываюць такія сакрэты, якія нельга захоўваць, калі табе зрабілі дрэнна» і г. д.
3. Паспрабуйце зразумець пачуцці дзіцяці — гнеў, страх, смутак або трывогу.
4. Скажыце дзіцяці, што вы абароніце яго.
5. Абдыміце яго. Тактыльны кантакт дзіцяці з дарагім чалавекам вельмі важны для яго.
6. Падбадзёрвайце дзіця.
7. Калі дзіця адчувае трывогу, стварыце дома такую атмасферу, каб яно адчувала сябе цалкам абароненым, ці знайдзіце іншае бяспечнае месца.
8. Не прымушайце яго рабіць нічога, да чаго дзіця не гатова.
9. Дапамажыце яму як мага хутчэй аднавіць яго звыклую дзейнасць.
10. Сачыце за тым, каб не даваць абяцанняў, якія вы не можаце выканаць, напрыклад: «З тым, хто пакрыўдзіў, нічога не зробяць» (у выпадку, калі крыўдзіцелем апынуўся блізкі чалавек).
11. Скажыце дзіцяці, што вы збіраецеся рабіць, і спытайце яго, ці згодна яно з вашымі намерамі (напр., пайсці да лекара ці ў міліцыю). Заўсёды памятайце — публічнае асуджэнне гвалту можа прывесці да пагаршэння стану дзіцяці. Любыя вашыя крокі павінны быць канфідэнцыйнымі і максімальна далікатнымі ў адносінах да дзіцяці.
12. Паважайце права дзіцяці на адзіноту. Калі дзіця не жадае або па нейкай прычыне не можа вам расказаць, што з ім здарылася, будзьце цярплівыя, не дакучайце пытаннямі. У такіх выпадках самым правільным рашэннем будзе зварот па дапамогу да дзіцячага псіхолага.
13. У выпадку цяжкіх перажыванняў звярніцеся за прафесійнай дапамогай да псіхолага. Вам таксама патрэбна падтрымка.
Вольга Парада, grodnensis.by
